Samoświadomość (modlitwa, spokój, odwaga)

Rozdział o śnie: Nie mamy śniąc świadomości czuwania, tak jak żyjąc świadomości śmierci.  We śnie gdy mamy świadomość, że śnimy możemy zrobić wszystko co tylko nam się zamarzy. Możemy latać, przenikać ściany, przestrzenie kosmiczne. Ale musimy cały czas mieć świadomość, że śnimy. Cząstka świadomości musi cały czas powtarzać nam, że to jest sen. Czy to znaczy, że żyjąc świadomie, ze stałym poczuciem wieczności, możemy całkiem odmienić swe życie i żyć jak chcemy?  Świadomość życia odzyskujemy przez to, że przypominamy sobie o jego skończoności i o życiu wiecznym – ale musi to być poczucie stałe, niezakłócone przywiązaniami ziemskimi. Michael de Montaigny: Mnogość ludzi, którzy przypiekani strachem powiesili się, utopili lub rzucili w przepaść, stanowi dowód, iż strach jest jeszcze dokuczliwszy i bardziej nieznośny od śmierci. (eskalacja strachu wyłączyła świadomość: strach - przerażenie - panka –histeria – desperacja – psychoza - amok)

Owóż jednym z głównych dobrodziejstw cnoty jest wzgarda śmierci: środek który napełnia życie nasze błogim spokojem i daje mu czysty i rozkoszny smak; bez którego zamiera wszelka inna rozkosz. Oto dlaczego wszystkie szkoły spotykają się i zgadzają w tym punkcie 

Owo tę śmierć, którą jedni nazywają rzeczą „ze straszliwych najstraszliwszą”, któż nie wie, że drudzy zowią ją „jedynym portem od cierpień życia, najwyższym dobrem natury, jedyną rękojmią naszej wolności, powszechnym i rychłym lekarstwem na wszystkie cierpienia”? I gdy jedni czekają jej drżący i przerażeni, drudzy znoszą ją łatwiej niż życie; (...)

Każdy powinien rzec tak: „Będąc smagany ambicją, chciwością, płochością, przesądami i nosząc wewnątrz siebie tylu nieprzyjaciół życia, mam li się troszczyć o tumult spraw tej ziemi?”.\ 

We wszystkich rzeczach ludzie chwytają się obcej pomocy, aby oszczędzić własnej, jedynie pewnej i mocnej, o ile się ktoś umie nią posługiwać. Każdy bieży kędyś na boki i ku przyszłości: ile że nikt nie dotarł do siebie.

Kto umiał nakreślić bieg własnego życia, dokazał o wiele więcej niż ten, który kreśli książki; kto umiał zdobyć sobie ład i spokój, lepiej żył niż ten, który zdobył królestwa i miasta. Wielkie i wspaniałe arcydzieło człowieka to żyć dorzecznie. Wszelkie inne rzeczy: panować, gromadzić skarby, budować, są jeno przydatkami i ozdóbkami co najwyżej. 

Kishimi: Każdy z nas żyje zgodnie z jakimś celem. Tak mówi teleologia. 

Kishimi : Rzeczy dzielimy na te, które potrafimy zmienić i na te których zmienić nie jesteśmy w stanie.(...) W tej sytuacji należy się skupić na tym co możemy zmienić, zamiast na tym na co wpływu nie mamy. To nazywam samoakceptacją. (....) Nie brakuje nam umiejętności. Po prostu brak nam odwagi. Wszystko sprowadza się do odwagi.