Skąd wiem, że jestem napełniony Duchem Świętym?

Miłość ku Bogu skłania człowieka do większego zainteresowania Królestwem Bożym niż królestwem materialnym w którym żyje na co dzień, i stąd jest nadprzyrodzona, gdyż z natury człowiek jest istotą zazdrosną. (...) Jeżeli chcemy sprawdzić swoją miłość ku Bogu, skorzystajmy z prostej metody podanej przez Pana Jezusa: "Jeśli mnie miłujecie, zachowujecie przykazania moje". Po prostu zapytajmy siebie: " Czy jestem posłuszny przykazaniom objawionym w Jego Słowie?" . Jeśli nie, wtedy nie jestem napełniony Duchem Świętym.

Nadzieja i ufność, że Duch Święty rozprzestrzeni się w nas

"Czasami Duch Święty nie może się w Tobie rozprzestrzenić, ponieważ drzwi do twego wnętrza i twej głębi są zamknięte. (...) Wtedy trzeba po prostu czekać, wewnętrznie powitać Ducha Świętego, mając nadzieję, że wreszcie znajdzie szczelinę, przez którą będzie mógł się dostać do twej głębi i okazać swą zbawienną moc.
Gdy jesteśmy związani z Duchem Świętym dzieje nam się tak, jak tym młodzieńcom w rozpalonym piecu, o których opowiada Księga Daniela (Dn 3,1n).

Wyzwalająca moc

Moja odkrywcza wyprawa rozpoczęła się, kiedy nauczyłem się wychwalać Boga i dziękować Mu za wszystko, co mnie w życiu spotkało – zarówno dobrego, jak i trudnego. Gdy okazywałem Bogu wdzięczność za to, czego bałem się najbardziej, stało się coś wspaniałego: mój lęk osłabł. Powoli zaczęło do mnie docierać, że istnieje sposób na pokonanie strachu i że możemy się nauczyć, jak pozbawić go jego podstępnej mocy.

Bóg zawsze mówi "nie bój się", zaś strach: "powinieneś się obawiać"

Wiele problemów w naszym życiu zakorzenionych jest w strachu. (…) Życie w związaniu strachem i byciu zastraszanym nie jest rzeczą normalną. (…) Strach jak duch przychodzi do ludzi, aby zawładnąć ich życiem. Potrafi wniknąć tak głęboko w ludzkie życie, że zaczyna kształtować ich osobowość, tożsamość.

Prowadź mnie zgodnie z Twoją wolą

Pismo Święte mówi, że nikt nie dostanie się do nieba, jeśli nie narodzi się na nowo (Jana 3:1-8), z Ducha Świętego (Tytusa 3:3-7). Nic – żadna religia, denominacja, Kościół, moralność, przestrzeganie prawa, sumienność, religijność, dobre uczynki itp. – nie zapewni ci zbawienia. Nowe narodzenie rozprasza ciemności w naszym życiu i wpuszcza do niego światło [Jezusa Chrystusa (Jana 8:12)]. (...)

Święto Bożego Ciała 2020

Zamiast oczekiwać szumu z nieba, który zapowiadałby przyjście Pocieszyciela, wsłuchujemy się w szumy z ziemi, które mamią nas i zwodzą, odwracając naszą uwagę od tego, co liczy się naprawdę – od zbawienia.

(…) Żyjemy według ciała, czyli tym, co tu i teraz, bez żadnego eschatologicznego odniesienia. To, co duchowe, wydaje się nam abstrakcyjne, odległe i mające niewielki wpływ na naszą codzienność.

Duch Święty kształtuje poprzez zmartwienia i radości

Bóg chce poprzez strapienie obudzić człowieka, wstrząsnąć nim, aby przywrócić w nim właściwą relację: Ojciec – Dawca wszystkiego i człowiek – dziecko przyjmujące wszystko z pokorą i wdzięcznością. Pragnie otworzyć oczy serca i umysłu, aby człowiek w stworzeniu odkrywał Tego, który je powołał do istnienia.

Duch Święty i Pismo Święte - dwie części Objawienia

Duch Święty jest tak ważny w naszym życiu, że Pan Jezus uzasadnia Swoje odejście z tego świata potrzebą posłania ludziom „Pocieszyciela”, który będzie na zawsze z Kościołem. To On ma doprowadzić nas do dnia ponownego przyjścia Chrystusa i świadczyć o Chrystusie wobec uczniów,

Veni Sancte Spiritus

Co znaczy: "Tchnął na nich"?

Po tych słowach TCHNĄŁ na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J 20,23)

„Emfysao” znaczy „dmucham, tchnę na kogoś, dmę w coś”. To samo słowo użyte jest, gdy mowa o Bogu, który tchnie w proch, aby powstał człowiek (Rdz 2,7), albo o Duchu wiejącym po kościach obumarłych, by te ożyły na nowo (Ez 37,9).

Niespokojne serce człowieka

Czy współczesnemu człowiekowi dokucza niepewność, lęk przed ludźmi, lęk przed samym sobą? (...) Współczesny człowiek szuka recepty na szczęście. Chce żyć w poczuciu bezpieczeństwa przed nadchodzącym jutrem. Tylko, czy zawsze szuka w dobrym kierunku? 
Dobrze mieć zaufaną osobę, przyjaciela, który pomaga iść przez życie. Jednak czy ktokolwiek z ludzi, nawet przy najlepszych chęciach potrafi zrozumieć nas do końca?

Czym się karmisz z tego siebie budujesz, czego się boisz temu dajesz moc

Stając na pierwszej linii frontu - np. posługując modlitwą uwolnienia i uzdrowienia -narażasz się na strzały wroga.

Fiksacje czyli nieuporządkowane przywiązania czyli skrzywione pragnienia czyli kuku na muniu

„Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu”. (…) Gdy każdy żyje swoją krótkowzroczną nadzieją, trudno jest zebrać się razem.
Jedynie nadzieja, która wykracza poza świat i poza czas, ma siłę jednoczenia tych, którzy jej zawierzyli.

Homilia o Duchu Świętym autora z IV wieku po Chrystusie

Wieloma różnymi drogami prowadzi Duch Święty tych, którzy zasłużyli być dziećmi Boga i odrodzić się z Ducha Świętego, tych, których Chrystus wewnętrznie oświeca i umacnia. Sercami ich kieruje delikatnie łaska i duchowy pokój. Czasem są jakby pogrążeni w smutku i żałobie ze względu na cały rodzaj ludzki; zanoszą błagania za wszystkich ludzi,

Duch Święty nie jest naszymi emocjami.

Czy nie jest tak, że dzisiaj zdarza się, że mylimy Ducha Świętego z naszymi emocjami? Nasze emocje i odczucia miałyby być bardzo czułym instrumentem informującym nas niezawodnie o Jego obecności i działaniu.

Przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie

Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus wypowiada o Duchu Świętym słowa najdziwniejsze i najtrudniejsze chyba do zrozumienia w całej Biblii:

On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu – bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś – bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie – bo władca tego świata został osądzony (J 16,7-11).

Podarunki Ducha Świętego: Dar Rady

Przypowieść o chwaście - Ewangelia Mateusza rozdział trzynasty wers od dwudziestego czwartego do trzydziestego. 

24 Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. 25 Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. 26 A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast.