Mózg został wykształcony z wyprzedzeniem potrzeb jego właściciela

Vilayanur S. Ramachandran - Neuronauka o podstawach człowieczeństwa

Najbardziej prymitywni dzicy, z najuboższym zasobem słów, mają zdolność wydawania z siebie najrozmaitszych artykułowanych dźwięków w oraz modelowania i intonowania ich na niemal nieskończoną liczbę sposobów, która w niczym nie ustępuje zdolności wyższych europejskich ras. Instrument został wykształcony z wyprzedzeniem potrzeb jego właściciela. (Wiktoriański przyrodnik Alfred Russel Wallace) Ludzki aparat głosowy jest znacznie bardziej wyrafinowany niż u którejkolwiek z małp, ale bez równie wyrafinowanych obszarów językowych w ludzkim mózgu samo świetne wyposażenie artykulacyjne byłoby bezużyteczne. Jak wyeowoluowały w tandemie te dwa mechanizmy z tak wieloma zgrabnie zazębiającymi się częściami? I nie tylko "wyewoluowały", ponieważ zostały one ukształtowane z wyprzedzeniem potrzeb jego właścicieli.

 
Dlaczego około 60 000 lat temu nastąpił gwałtowny rozkwit umysłu ludzkiego, który w swojej książce: "Strzelby, zarazki, maszyny" Jared Diamond nazywa "wielkim skokiem"? Dlaczego ów postęp dokonał  się dopiero wówczas, skoro mózg osiągnął swoją dzisiejszą wielkość niemal 1 000 000 lat wcześniej? Wtedy właśnie pojawiły się na szeroką skalę: sztuka jaskiniowa, odzienie oraz budowanie schronienia. Znów natykamy się na problem Wallace'a.

Mózg jest nadzwyczaj plastycznym systemem biologicznym, który znajduje się w stanie dynamicznej równowagi ze światem zewnętrznym. Nawet podstawowe połączenia nieustannie ulegają aktualizacji w odpowiedzi na zmieniające się wyzwania zmysłowe. A jeśli weźmiemy pod uwagę również neurony lustrzane, możemy wyciągnąć wniosek, że nasz mózg jest zsynchronizowany także z innymi mózgami — nasze mózgi, niczym znajomi z internetowego Facebooka, nieustannie modyfikują się i wzbogacają nawzajem.
Ludzi często nazywa się "makiawelicznymi naczelnymi" ze względu na naszą zdolność przewidywania zachowań innych osób i zyskiwania nad nimi przewagi za pomocą sprytu. Dlaczego my, ludzie, tak dobrze odczytujemy nawzajem swoje zamiary? Czy mamy jakiś moduł lub obwód w mózgu wyspecjalizowany w generowaniu teorii innych umysłów, jak twierdzą brytyjscy neurokongwitywiści Nick Humphrey, Uta Frith, Marc Hauser i Simon Baron-Cohen?