Gdy jesteśmy związani z Duchem Świętym dzieje nam się tak, jak tym młodzieńcom w rozpalonym piecu, o których opowiada Księga Daniela (Dn 3,1n).
Jesteśmy połączeni z Czymś co jest nieskończenie pewniejsze i silniejsze niż płomienie depresji lub strachu, które nas otaczają.(...)
Gdy jesteś przygnębiony, zmartwiony, ogarnia cię lęk, zamknij oczy i wyobraź sobie: Duch Święty, Święty Ruach - (...) wpływa w Ciebie, dociera do wszystkich nerwów twego bytu. Wpływa do twojego serca, otacza cię. Duch Święty spłukuje twój strach, wplata go w swój potok. Im bardziej się w tobie rozprzestrzenia i bierze cię w swoje posiadanie, tym mniej się lękasz. Duch Święty, któremu pozwoliłeś wniknąć do swego wnętrza, otacza twój strach, neutralizuje go. (...) Powierz się silniejszemu, większemu, nieskończonemu Bogu. Oddaj Mu swoje troski, swój strach. Pozwól się umocnić Duchowi Świętemu, który przez Ciebie płynie. Poczuj, z jaką czułością Cię otacza i przenika. Pozwól Mu unieść się daleko od Twojego strachu, trosk i przygnębienia, aż staniesz się spokojny i odprężony. Powiedz z głębi twego serca:
W pracy Tyś ochłodą,
w skwarze żywą wodą,
w płaczu utuleniem.
Później wciąż będą zdarzały się sytuacje, w których nie pozostanie nam nic innego niż ufność w to, że kontakt z Duchem Świętym zostanie odnowiony, że dotkniemy naszej istoty i jednocześnie doznamy zjednoczenia z Nieskończonym. Wtedy musimy wytrzymać niepewność i strach, nie porzucając przy tym pragnienia i tęsknoty doświadczenia Ducha Świętego. Wtedy musimy czekać, aż ciemność w nas zostanie rozświetlona przez Ducha Świętego, wolni i szczęśliwi."
Wunnibald Muller
"Oddychaj we mnie. Realność Ducha Świętego"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz